Bir Köpeğin Hiç Kirlenmeyen Beyaz Göğsü Üzerine
Bir köpek var. Karşı bahçede. Boğazından bir metrelik zincirle bağlı. Bir buçuk adım kadar. Kısa. Özgürlüğü küçücük, iç acıtır. Polisleri ararlar mahalledekiler de nerdeeee... Polisin, devletin işi köpek miymiş, peh. Pek yazık derim. Pek yazık pek yazık pek yazık. Ona da bana da yazık. Özgürlüğüm bir oda kadar. Bir odacık. Odanın sonunda babam var. Babam tüm özgürlük düşüncelerimin kısıtlayıcısı. Korkunç. Karşı komşuyla, her ne kadar komşu denirse, canciğer kuzu sarması. İçimi acıtır bu durum da, o boynundan bir metre bağlı köpek gibi ben de kaçamam, gücüm yetmiyor o zinciri koparmaya. Bir gün kafaya koydum. Bir odanın dışına çıkamayan biri için kafaya koymak çok büyük bir iştir, anlayın. Dedim ki çıkacağım bu odadan, alacağım şu köpeği, bırakıvereceğim boynundaki zinciri. Köpeğin kafası siyah, sırtı da öyle, siyah ve kanlı. Döver bizim bu karşı ev. Kimse de bir şey demez. Duran hayvanı döverler, ne mahalle bir şey yapar ne de canımızı emanet ettiğimiz devlet. Bir ben varım...